Ieder moment zonder jou maakt me bang.
Bang dat je zal verdwijnen in de nevel,
en mij achterlaat.
Dat ik verloren ben in de mist, alleen zonder ziel.
De duistere armen van de nacht die mij omhelzen,
zo mijn angst versterkend.
Maar dan kom ik terug tot de realiteit.
Breekt de zon door de mist.
Toch heb ik nog steeds de angst dat het
ongeluk in een klein hoekje schuilt en
ons zo uit elkaar kan scheuren.
Maar dat mag niet gebeuren,
het kan niet gebeuren.
Omdat ik zo intens van je hou.
Het brandend verlangen naar jouw lichaam en ziel.
Jouw warme liefde die mijn leven zin geeft.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment